In 2009 speelde Pit! de absurdistische voorstelling: “Kloosterkolder”. Totaal verschillende personages komen elkaar tegen in het klooster door een noodlottig toeval: ernstig noodweer.In 2009 speelde Pit! de absurdistische voorstelling: “Kloosterkolder”. Totaal verschillende personages komen elkaar tegen in het klooster door een noodlottig toeval: ernstig noodweer.

Boven op een heilige berg staat een klooster. Daar leven drie monniken in de orde van de Gewijde Kelk een vrolijk leven. Er breekt noodweer los. Verschillende karakters ‘spoelen aan’ bij het klooster. Door het noodweer is de bergweg onbegaanbaar geworden (bomen zijn omgevallen, ook andere wegen zijn weggespoeld, etc). De mensen in het gezelschap zijn tot elkaar veroordeeld. In het klooster is geen tv, geen computer, dus de verveling slaat al snel toe. De ergernissen lopen op. Het klooster herbergt een geheim. Wijlen Frater van der Volle heeft jarenlang gewerkt aan een geheim recept, waarschijnlijk een belangrijk medicijn. Hij schreef het op in een document, dat spoorloos is verdwenen. Niemand weet waar het is. Behalve de engel……..

[nggallery id=2]

De mooie, oude brug in een klein dorp moet tegen de vlakte. Een groot industrieel bedrijf wil de grond gebruiken voor een nieuwe fabriek.

Zwerver, Landloper,Pauper èn Clochard, Vagebond en Doler slaan de handen ineen om dit tegen te houden. Pers en publiek zijn duidelijk op de hand van de industrie. Weet u wel hoeveel banen dit oplevert? En wat dat betekent voor onze plaatselijke economie? En trouwens, die daklozen hebben sowieso niets in ons dorp te zoeken. Ze verpesten het straatbeeld, jagen klanten bij de winkels weg en schrikken kleine kinderen en toeristen af.

Met de hulp van welzijnswerker Jean-Pierre (die heeft op zolder nog een oude stencilmachine staan) beginnen de daklozen een tegenoffensief en starten een eigen krant, Straatbeeld. Na enige tijd blijkt dat heeft Doler (als kenner?!?) uitgezocht dat die fabriek niet gebouwd kan worden zonder toestemming van de eigenaar van de brug en die eigenaar blijkt dichter in de buurt te zijn dan iedereen denkt.

De tweede musical van Pit! heette Smartlapperij. Het verhaal gaat over Coby en Greet, twee zangeressen van het levenslied.

De grote rivalen bereiden zich allebei (los van elkaar) voor op een groot concert in Het Gelredome. Maar helaas, er is een foutje gemaakt. Door een computerstoring zijn per ongeluk beide concerten op dezelfde datum gepland. De dames weigeren echter voor de ander plaats te maken. Een medewerker van het Gelredome bedenkt de oplossing: wie de meeste kaarten heeft verkocht, krijgt het concert. Een heftige strijd barst los.

En daarin wordt niets ontzien. Het publiek leeft met de zangeressen mee. Hoe zit het met het grote geheim van Greet? Waarom kan Coby niet meer zingen? En waar loopt die detective toch naar te speuren? Als de zangeressen zich voor de ontknoping naar Het Gelredome begeven, slaat het noodlot toe. Een spannende ontknoping volgt.

Iedereen kent het bekende sprookje van die arme jonge dame en haar gemene stiefmoeder.
Pit! bracht een geheel eigen, moderne versie van het aloude sprookje. Sneeuwwitje moet vluchten voor haar gemene stiefmoeder. De stiefmoeder wordt, alle plastisch chirurgische ingrepen ten spijt, tóch maar niet mooier dan Sneeuwwitje. De zeven dwergen bieden Sneeuwwitje een vluchtoord. Zij organiseren een talentenjacht, waarin zij op zoek gaan naar de juiste prins om Sneeuwwitje wakker te zoenen. En dat valt nog lang niet mee.